Theater- taalproject “Taka Tuka”

Door een groep enthousiaste jongeren word ik verwelkomd. De hartelijkheid is verwarmend. Als bestuurder binnen Stichting de Talentstrateeg ben ik op bezoek bij project Taka Tuka. Voor mij als bestuurder is het altijd mooi om de projecten te bezoeken die we door samenwerking hebben weten te realiseren. In dit geval was dat de samenwerking met jongerenwerker en theatermaker Inès Kok.

Inès Kok, de projectleider en initiatiefnemer binnen dit project, nodigt ons uit voor een maaltijd. Een Afghaans ontbijt dat we als diner voorgeschoteld krijgen. Het ruikt al heerlijk. Ik ben benieuwd. Het eten dat klaargemaakt is door de jongeren smaakt goed. De gezellige sfeer maakt de maaltijd zeer aangenaam. Het is één groep van Nederlandse jongeren en jongeren die naar ons land gevlucht zijn. Ze vertellen heel open over hun leven. Al luisterend naar één van de verhalen realiseer ik mij dat de jonge man waar ik mee praat de tocht over de Middellandse Zee maar nauwelijks heeft overleefd. De dankbaarheid voor het feit dat hij nog leeft is van zijn gezicht af te lezen.

Ik ben blij dat het leven van deze enthousiaste en levenslustige jongere gespaard is gebleven, dat hij nu veilig is. Hopelijk blijft dat zo. Hij is hier helemaal alleen in Nederland, maar zo zegt hij: “Ik heb in deze groep een familie gevonden.” Deze woorden zetten mij aan het denken. Ik ben trots op onze projectwerker die zich inzet voor deze jongeren en ze een thuis geeft.
Vervolgens is er een fotomoment met de Rabobank. Toch mooi dat de lokale Rabobank op deze avond 5.000 euro komt uitreiken. Zij ondersteunen van harte dit project. Dit doen ze samen met diverse andere fondsen, waaronder bijvoorbeeld het Oranje Fonds en Gemeente Zutphen. Met elkaar het verschil maken en je inzetten voor een mooie samenleving, dat voelt toch erg goed.

(Geschreven door Wilbert de Goei)